Vanuit Jakarta de jungle in

Beste mensen,

Ik bevind me nu in een internet cafe in Jakarta tussen de gamende indonesische jongetjes.

De laatste dagen in Kuala Lumpur voelde alsof ik natuurlijk high was. Het is moeilijk te beschrijven hoe het voelt om de reis te maken waar ik lang naar uit heb gegekeken en dan bij mensen terecht te komen die perfect bij me passen en allemaal dol op me zijn wat totaal wederzijds is en waar je allemaal leuke dingen mee doet zoals met schildpadden zwemmen enzo :p

Twee Libische vrienden hadden me naar het vliegveld gebracht. We hadden het heel leuk en hadden zo even snel naar het bord gekeken en snel de conclusie getrokken er knippert nog niks achter mijn vluchtnummer dus we moeten nog wachten. Nou uiteindelijk gedag gezegd ik er op af overal doorheen kom ik bij de gate aan is die gesloten en is het vliegtuig vertrokken.
WAAAATTT? NNEEEEEE oke dat was balen het knipperen bleek te betekenen dat je al voor de gate moest staan. Het was zeven uur 's ochtends iedereen was pas vijf uur naar zijn bed gegaan en was niet wakker te bellen en ik stond daar met tranen in mijn ogen alleen. Een taxi terug was veel te duur en iedereen sliep dus niemand kon me ophalen. Toen heb ik een nieuw ticket gekocht voor die middag maarja 75 euro weg totaal nutteloos besteed geld echt heel erg balen, maarja het moest me een keer overkomen natuurlijk. Toen heb ik daar op de grond geslapen en uiteindelijk naar Jakarta gevlogen.

Toen ik in Jakarta aankwam kwam wilde er meteen een heleboel mensen met me op de foto. Een man die vroeg of hij met me op de foto mocht, maar daarna zei hij ' solly he, solly he' en sorry he betekend dat er dus nog een familie lid met me op de foto moet, nou hele familie gehad ik lag helemaal slap van het lachen en die man bleef maar solly he zeggen hahaha. Ik snap niet zo goed waarom mensen zo graag met me op de foto willen maar goed blijkbaar ben ik heel interessant.

Toen ben ik met de bus naar een plaats gegaan waar ik werd opgehaald door mijn host, een vrolijke spontane indo. Jakarta is trouwens echt gigantisch groot ik zat alleen al twee uur in die bus en ik zat nog zeker een uur achterop de scooter. Toen stopten we bij een huis met niet zoveel kamers en ontzettend veel scooters en schoenen voor het huis ik heb echt geen idee met hoeveel hun wel niet in een kamer slapen, er slapen er in ieder geval een paar op de gang. Mjin host heeft hier een kamer hij laat mij op het matras slapen en slaapt zelf op een dekentje op de grond.

Er is geen douche en geen wasmachine. Ik was hier mjin kleren met de hand en daar ben ik zo uren mee bezig. Eerst doe ik mijn kleren in een emmer met sop en dan moet je een kleding stuk dus op de grond van de badkamer neer leggen en met een borstel te lijf gaan. Gelukkig helpt mijn host me, ik heb zoveel respect voor de vrouwen hier die een gezing runnen. Ik kan hier dus niet douchen het is de bedoeling dat je water over je zelf heen gooit, maarja dat water is super koud en ik ben daar niet zo'n fan van. Maarja ik mag niet klagen er is in ieder geval altijd electriciteit, op het Perhentian eiland was van acht tot half zeven 's avonds geen eleketriciteit en het water viel vaak weg, de electriciteit kwam ook van een generator dus dat kan niet zoveel hebben als in Jakarta waar het van het net komt. Water en electriciteit is hier heel constant in dit huis.

Ik heb het matras maar aangenomen want ik had dus op het vliegveld op de grond geslapen en elke keer dat ik op de grond slaap word ik echt elk uur wel wakker en ik viel om van de slaap en voelde me rot over mijn gemiste vlucht en omdat ik de jongens had verlaten. Nou is het op een dikke deken wel wat beter trouwens dat kan ik wel een paar uur doorslapen.

De volgende dag zijn we 's avonds naar de bergen gegaan waar watervallen zijn en echt een prachtige natuur. Ik kon onder de waterval tenminste douchen wat heel fijn was. Ik heb er foto's van die zal ik zo even op facebook zetten.

We kwamen daar dus 's nachts aan na uren in het pikkedonker door de jungle te zijn gereden wat ik nogal eng vond ik dacht echt waar is het de bedoeling dat ik ga slapen???? onder een rietendak op de grond? nee alsjeblieft laat het in ieder geval een beetje gescheiden van al die beesten hier zijn. Gelukkig werd het een bamboe hut en we sliepen op een verhogen met een dikke deken, dus heb nog wel redelijk geslapen. Er was geen muur maar een transparant zeil dat de boel een beetje afsloot. Maar 's ochtend werd ik wakker en kon ik er dus door heen kijken en was daar het besef dat ik echt midden in de jungle had geslapen aaah.

Toen gingen we naar de watervallen het was echt ongelovelijk mooi, zoiets had ik alleen in films gezien echt geweldig om te zien. We konden nog door een zijtak van de rivier van de grootste waterval lopen wat heel leuk geweest zou zijn maar er waren weer een hele hoop wilde apen. Die de reputatie hebben niet op mensen af te komen. Tot ze mij zien natuurlijk. AARGH WAAROM MOETEN DIE BEESTEN ALTIJD MIJ HEBBEN?????

Nou als het een film was geweest dan was dit de achtervolg scene. Ik ben heel hard weg gerend met een groep wilde apen me op de hielen volgend. Maar deze keer heb ik gelukkig gewonnen, ik ownde die apen gewoon yeah.

Ik had met mezelf afgesporken het in mijn blog heel cool te laten klinken maar je begrijpt dat in het echt ik met een rood bezweet hoofd boven aan de berg stond te bibberen van de angst.

Afijn, mooie watervallen dus en leuk die jungle. Ik werd daar overigens door de mensen en kindertjes aangestaard alsof ze nog nooit een wit persoon gezien hadden, maar ik ben er wel aan gewend geraakt.

Hier heb ik weer heel veel reacties via couchsurfing gehad van mensen die me willen ontmoeten, zowaar ook van drie meisjes. Dus ik denk dat ik al die mannen gewoon skip met het risico dat ze niet te vertrouwen zijn en alleen de meisjes ontmoet. Morgen staat een indonesisch meisje in de planning en dinsdag ga ik naar een hostel waar dan ook een duits meisje verblijft, met hun ga ik samen Jakarta verder ontdekken. Ik vind het wel leuk straks weer even naar een hostel te gaan want zodra ik couchsurf en de vragen hoe oud ben je en waar zijn je vrienden gepasseerd zijn gaat de vragentrommel open. Hoe voel je je? Heb je dorst? Ben je moe? Heb je honger? Wil je dit? Wil je dat? Het is allemaal heel lief bedoeld al deze zorgen maar dat ik in mijn eentje naar de andere kant van de wereld ben gegaan betekend niet dat ik niet voor mezelf kan zorgen en het niet gewoon kan zeggen als ik iets wil. Maargoed, zoals ik al zei, het is klagen van weelde want mensen zijn hier heel goed en lief voor me.



Ik zit al een tijd te twijfelen of ik iets zal schrijven over mijn gedachten hier maar ik weet niet zo goed of mensen daar geintresseerd in zijn. Nu heb ik het uiteindelijk toch opgeschreven, al hou je niet van zweverig gedoe dan waren dit weer de wekelijkse avondturen van Tessa Asma tot de volgende keer. Al denk je kom maar op lees dan gerust verder ( het gaat vooral om het tweede deel).

Ik mis Kuala Lumpur ontzettend, ik probeer het te stoppen maar het is heel lastig, het was zo geweldig het liefst bracht ik daar de rest van mijn reis daar door maar ik weet dat ik het dan alleen maar lastiger voor mezelf maak weer terug naar Nederland te gaan. Niet dat het hier niet leuk is. Het is hier ook echt geweldig. Alles is geweldig :p echt alles is perfect in mijn hoofd de afgelopen weken, hier, thuis alles, ik vind het hier geweldig, maar het is ook goed om weer naar huis te gaan over een paar weken want ik mis Nederland ook heel erg. Over ruim twee weken kom ik terug naar Nederland, ik hoop dat iemand van jullie me dan van deze roze wolk af gaat trappen want dit gaat niet overeen komen met de realiteit.

(tweede deel)
Ik ben hier best wel in vrede met mezelf, wat heel zweverig klinkt maar ik denk zoalng ik me kan herinneren altijd al ontzettend veel na en dat kan me helemaal laten doordraaien in mijn hoofd. Ik kan uit het niets in janken uit barsten puur omdat mijn gedachten me gewoon gek maken. Het is daardoor een soort regel geworden dat hoe minder ik nadenk hoe beter het met me gaat.

In mijn hoofd was het zo dat als ik thuis ben denk ik teveel na en als ik reis of vaar dan denk ik amper na en ben ik gelukkig blij en een beter mensen eigenlijk. Dat is allemaal helemaal waar behalve een ding ben ik achter gekomen. Het is helemaal niet zo dat ik hier of met varen minder nadenk. Misschien word ik wat meer afgeleid maar daar houdt het wel bij op. De eerste weken van deze reis was ik daardoor eigenlijk best teleurgesteld ik dacht dus nog steeds na en werd daar nog steeds vaak krankzinnig van.

Pas in maleisie zag ik wat ik eigenlijk doe. Toen dacht ik terug aan Thailand en was het een hele mooie herinnering geworden waarbij ik in mijn hoofd amper had nagedacht.

Maarja nu besef ik me dus dat dat helemaal niet zo is, reizen en varen is gewoon het gene wat ik het liefste doe en de leuke dingen zijn zo leuk dat ik de nare dingen als in huilen uitbarsten omdat ik gek wordt of weken lang achtervolgt worden door een of andere twijfel of gedachtengang gewoon vergeet en me niet herinner, ik herinner me alleen al die oh zo geweldige dingen als ik reis en vaar en maak van varen en reizen een soort ideaal plaatje in mijn hoofd.

In Singapore besefte ik me dat ik daar heel veel had nagedacht door dat ik niet werd afgeleid door andere mensen maar dat ik een super toffe dag had gehad, dus denken is niet per se meer slecht in mijn hoofd. Ik laat mezelf nu gewoon denken en als ik gek dreig te worden probeer ik mezelf gewoon rustig te kalmeren en de gedachtes te laten stoppen, het is wel goed om dat te trainen zonder altijd ritalin bij de hand te hebben vind ik.

Waar ik vooral veel over nadenk is dat de toekomst nu zo open ligt. Ik heb alles om gegooit om voor ' mijn droom' het varen en reizen te gaan wat een hoop onzekerheden met zich mee brengt. Ik heb altijd willen varen en naar alle landen van de wereld willen gaan, maar hoe weet ik nou ik dit over vijf jaar nog wil? Het is gewoon nogal veel voor me, vooral omdat ik er nu heel erg serieus voor kies door na de zomer naar de hoger zeevaartschool te gaan, want het idee is om daarmee mijn droom te verwezelijken door geld te verdienen met varen en dan om en om een paar maanden met varen bezig te zijn (geld te verdienen) en te reizen (het uit te geven). Dat is zeg maar het hele idee, maarja ik probeer maar gewoon mijn gevoel achterna te gaan ook al betekend dat soms dat ik nogal drastische beslissingen neem waar ik niet zeker over ben, ik hoop maar dat het het allemaal waard wordt straks, deze reis bevestigd in ieder geval weer hoe verschrikkelijk veel plezier ik hier in heb en waar ik het voor doe.

Ik denk dat het voor iedereen heel goed is om te reizen, je leert er gewoon zoveel van. Ik heb ergens iets gelezen wat ik heel waar vind ' reizen is het enige wat je kan kopen wat je ook echt rijker maakt' . Ik raad iedereen aan om een keer naar een vreemd land te gaan, ik denk dat het je een beter mens maakt. Ik besef me nu hoe we in Nederland in ons eigen wereld je leven, terwijl we denken dat we zo werelds zijn. Hier zie ik dat een heeeel erg groot deel van wat we doen en wat ons opgelegd wordt in ons hoofd gewoon logisch beredeneerd is maar eigenlijk heel cultureel bepaald is.
Ik leer hier vooral om niet te snel te oordelen over anderen en andere mensen te respecteren, waar ze ook van daar komen en hoe anders ze ook zijn.

Ik merk ook dat ik wel heel makkelijk heb gedacht over oh joh australie is zo duur en alleen maar weer meer witte mensen, laat ik naar zuid oost azie gaan. Op enkele uitzonderingen na zijn alle reizigers die ik hier tegen kom 25 jaar of ouder, al mijn leeftijdsgenootjes zitten in australie en ik snap nu wel een beetje waarom. Zuidoostazie is gewoon best wel heftig. Ik begin het een steeds beter idee te vinden eerst vier jaar te studeren en dan verder te gaan met reizen buiten de westerse wereld, ik merk dat ik hier eigenlijk nog wel heel jong voor ben.

Maar dat betekend niet dat ik minder plezier heb :) dus ik ga hier nog even een paar weken door voordat ik weer naar jullie toekom!


hari baik,

selamat siang!